هرچه می خواهد دل تنگت بگو

گاهی اوقات دلم می‌خواهد کنج یک حیاط سرسبز بنشینم و به هر آنچه که در لحظه از ذهنم می‌گذرد فکر کنم . شاید به گذشته و گذشته‌ها .مثلا به دوران کودکی . به نوجوانی . به تلخی‌های دوران جوانی . به آدم‌هایی که با اجازه زندگی را به ناکجاآبادی هدایت کردند که خودشان هم نمی‌دانند وبدتر انکه حتی شعور فهمیدن هم ندارند . اما به راحتی به خودشان اجازه قضاوت می‌دهند . 

این قبیل آدم‌ها فقط قادر به دیدن ابتدا و انتهای یک مسیر زندگی هستند و سطح قضاوتشان هم در همین اندازه است اما زندگی چیزی فراتر قضاوت این آدم‌هاست . 

گاهی اوقات فکر می‌کنم چیزی که اسباب قضاوت‌ها را فراهم می‌کنم دهانی ست که بی موقع لب به سخن می‌گشاید . چرا باید اطلاعاتی را در اختیار دیگران قرار داد که ظرفیت شنیدن را ندارند . موضوع ظرفیت نییست ؛ اصلا ارتباطی به آنها ندارد که خود را در جایگاهی ببینند که قضاوت کنند .صحبت بی موقع امکان قضاوت را فراهم می‌کند .  و این در صورتی ست که قضاوت‌ها عادلانه باشد نه از روی حسادت‌ها و کم بینی‌ها و حماقت‌ها و چه . چه.....

شک نکنید همیشه آدم‌هایی که اسیر حماقت‌ها و حسادت‌های خود اند سریع تر دست به قضاوت می‌زنند . نه برای اینکه صرفا قضاوت کرده باشند . بلکه برای این که عقده‌های چندین و چند هزار ساله خود را تخلیه کنند . کمبود‌های خود را التیام بخشند . 

در یک چنین شرایط مسمومی‌انسان عاقل چه می‌کند ؟

یا باید گوش‌ها را گرفت و چشم‌ها را بست و به راه خود ادامه داد . که در این صورت مثال یک جوجه ماشینی که به دنبال صاحبش یا شاید والدینش می‌گردد  به دنبالت می‌آید و مثل یک (وروره جادو) به اراجیف خود ادامه می‌هند . انقدر ادامه می‌دهند تا کلافه شوی و بالاخره چیزی که لایقش هستند را نثار روح خودشان و جد و آبادشان کنی . 

یا باید چشم و گوش‌هایت را باز کنی و هر آنچه را که می‌گویند گوش جان بگیری با طناب پوسیده این جماعت در ته چاه دست و پایی بزنی و بعد هم یک منت بزرگ سرت بماند که ما بودیم قبل از انکه تو باشی . . خلاصه تمام موجودیت و هستی و نیستی ات را زیر سوال ببرند . 

آن هم بدون هیچ منطقی .  این منطق‌های تخمی‌هم از سر کمبود‌هایشان است . 

یا آنکه فرار را بر قرار ترجیح دهی و سلامت روح و روان خود را تضمین کنی .

خلاصه اینکه مرد یا زن عاقل به همین سادگی دستخوش اراجیف‌ها نمی‌شود . درایت بخش مهم زندگی ست . اگرهوار نمی‌زنی و داد و بیداد راه نمی‌اندازی باید بگویم که 5 دقیقه وقت داشتم و تنها چیزهایی که به ذهنم رسید این مطالب بود که با شما قسمت کردم . 

درود مهر 

معمولا پیام‌ها دلیلی برای صحبت هستند  . قدیمی‌ها حرف قشنگی می‌زدند که حرف حرف می‌آورد . دقیقا همین است . 

به هر حال  باید دلیلی  برای گفتن باشد . علت گفتن من هم در لابه لای همین مکاشفات کلامی‌ایجاد میشود . از این جهت محاطب همیشه جایگاه ویژه دارد و دوست داشتنی و قابل احترام  است .